متن کامل خبر


 
سومین جلسه هم اندیشی استادان دانشکده کشاورزی برگزار شد

خلاصه خبر: سومین جلسه هم اندیشی استادان دانشکده کشاورزی، سوم آذرماه با حضور دكتر محسن ناصري مدیر طرح ملی تغییر آب و هوا و اعضاي هيات علمي اين دانشكده برگزار شد.

سومین جلسه هم اندیشی استادان دانشکده کشاورزی، سوم آذرماه با حضور دكتر محسن ناصري مدیر طرح ملی تغییر آب و هوا و اعضاي هيات علمي اين دانشكده برگزار شد.
ابتدا دکتر چوبچیان، دبیر اجرایی این نشست به تشریح مهم ترین مسائل و مباحث مرتبط  تغییر اقلیم پرداخت.
در ادامه دکتر ناصری اظهار داشت: این باعث خوشحالی است که در یک جمع دانشگاهی، یک موضوع علمی را که واقعا مبتلا به کشور ماست و به صورت یک سرطان پیش رونده تمام منابع ما را تحت تأثیر جدی قرار می  دهد، به بحث و گفتگو گذاشته شده است. إن شاء الله این الگو در سایر دانشگاه ها، پژوهشکده ها و مراکز علمی نیز دنبال شود.
وي افزود: از حدود 15 سال پیش، اولین طرح تغییر اقلیم شروع شد. در این طرح بیشتر مسئله شناسایی این پدیده در کشور مدنظر بود و تهیه لیست سیاهه انتشار گازهای گلخانه  ای، پتانسیل موجود کشور از لحاظ انتشار و اینکه برنامه های آتی چه هستند، دنبال می شد. در طرح دوم مباحث مرتبط با سازگاری به صورت خیلی جدی تر در دستور کار قرار گرفت؛ مانند اثرات آن بر بخش بهداشت، بخش منابع طبیعی و تنوع زیستی، آب خیلی پررنگ  تر و کشاورزی به شکل جدی تر بررسی شد. از منظر نهادسازی هم پیشنهادی به هیئت دولت ارائه شد و در کمیسیون زیربنایی مورد تصویب قرار گرفت که یک مرجع ملی در خصوص هماهنگی موضوعات مرتبط با تغییر اقلیم وجود داشته باشد، که از آن به عنوان کارگروه یا کمیته ملی تغییر اقلیم یاد می کنند و الان هم وجود دارد.
مدیر طرح ملی تغییر آب و هوا ادامه داد: در رابطه با موضوع طرح، باید عنوان کنم که در حال حاضر طرح سوم مراحل آخر خود را طی می کند. در این طرح هدف این است که میزان اثرپذیری، برنامه های کاهش انتشار و گزارشی که کشور موظف است به عنوان یک کشور درحال توسعه، هر چهار سال به سازمان ملل متحد ارائه دهد، تهیه کند.
وي تصريح كرد: در حال حاضر برنامه های تحقیقاتی متنوعی در کشور هم اکنون در حال جریان است، دانشگاه  ها، اساتید به صورت تکی یا به شکل جمعی در قالب پروژه  ها مشغول فعالیت هستند. انتظار ما این است که به طور منطقی برنامه ¬های کلان پژوهشی نوک پیکان باشند و فضا را بازکنند و بشکافند و دستگاه ها به عقبه آن حرکت کنند. به نظر می آید با آن زیرسازی  هایی که انجام شده است، در بعضی از این طرح ها، چنین فضایی وجود ندارد. در واقع این برنامه یکی از آن هاست که سعی می  کند و کمک می  کند به یک سرانجام برسد.

سومین جلسه هم اندیشی استادان دانشکده کشاورزی

دکتر ناصری در ادامه افزود: کنوانسیون تغییر آب و هوا که UNFCCC، United Nations Framework Convention on Climate Change است، عالی ت رین مرجع تصمیم  گیری که بر اساس اجماع تصمیم گیری م ی کند، همین کنفرانس متعاهدین آن است که حدود صد و پنج یا شش کشور در آن عضو هستند و بزرگ ترین و فراگیرترین برنامه جنبی اقدام محیط زیستی است که سازمان ملل دارد.
وي خاطر نشان كرد: کشور ما هم برنامه اولیه کاهش انتشار خود را تا 12 درصد آماده کرده است، ولی عملیاتی شدن آن همانگونه که گفته شد چالش های خاص خود را دارد، که بخشی از آن برمی گردد به فناوری و دسترسی کمتر ما به زیرساخت های مناسب و از طرفی عدم توانایی هضم تکنولوژی های بالا. چالش های مالی بخش دیگر این موضوع است. دلیل آن فشارهایی می باشد که در 5 – 6 سال اخیر به کشور آمده است، البته بخش عمده ای از این سرمایه گذاری در قالب صرفه جویی های مصرف انرژی است که به مرور زمان این سرمایه برمی گردد. در هر صورت توافق نامه پاریس هم یک فرصت است و هم تعهدآور که باید جنبه های مثبت و منفی آن مدنظر باشد. این توافق نامه جامع است یعنی هیچ چیز دیگری این را تحت تأثیر قرار نمی دهد و هرگونه تغییر باید در قالب تفاهم نامه پاریس با نظر اجماعی متعاهدین دنبال شود.
وي در پايان گفت: از نیازهای دیگر لزوم حضور وزارت علوم و ارائه آموزش به افرادی که با تخصص های مختلف وارد دانشگاه ها می شوند، کلیدهای مدیریتی نیز داده شود. به همین افراد باید توصیه شود که محیط زیست کشور همانند کشتی کلانی است که همه در آن سوارند، لذا بدون توجه به رشته اصلی، این مباحث باید در وزارت علوم نهادینه شوند.


14 دی 1395 / تعداد نمایش : 2304