جلسه دفاع از پایان‌نامه: آقای آرمان عزیزی، گروه مهندسی مخابرات

خلاصه خبر: تخصیص منابع برای اینترنت اشیا

  • عنوان: تخصیص منابع برای اینترنت اشیا
  • ارائه‌کننده: آرمان عزیزی
  • استاد راهنما: دکتر نادر مکاری
  • استاد ناظر داخلی اول: دکتر حمید سعیدی
  • استاد ناظر خارجی اول: دکتر مهدی راستی (دانشگاه: امیرکبیر )
  • مکان: کلاس 601
  • تاریخ: 96/10/26
  • ساعت: 09:00

چکیده:  بکارگیری معماری‌های جدید و فناوری‌های نو در شبکه‌های سلولی نسل آینده راهکاری برای حل چالش‌هایی همانند تقاضای بیش از حد درخواست سرویس، ناهمگونی زیرساخت‌ها و تنوع فراوان منابع و داده‌های موجود می‌باشد. بستری که موجب تشکیل شبکه‌ای گسترده شود که اجزای آن را اشیای پیرامون ما تشکیل میدهند، اینترنت اشیا IoT می‌گویند. اینترنت اشیا از محرک‌های اصلی فناوری‌های نسل پنجم ارتباطات می‌باشد .شبکه‌های مبتنی بر اینترنت اشیا با چالش‌های بسیاری از جمله محدودیت توان باتری و محدوده ارسالی حسگرها مواجه می‌باشند. همچنین برای فراگیر شدن بستر اینترنت اشیا، کمتر شدن تاخیر، مطلوب کردن هزینه‌ها، بهینه کردن مصرف توان و فراگیری اتصالات ناهمگون به یک فناوری جدید نیازمندیم تا راهگشای این چالش‌ها باشد. یکی از مهمترین کاندیدهای پاسخگویی به این چالش‌ها، استفاده از وسیله هوایی بدون سرنشین UAVبه‌عنوان ایستگاه‌ پایه هوایی با قابلیت پرواز است که جهت بهبود عملکرد پوشش و نرخ شبکه‌های بی‌سیم بخصوص در مناطق دورافتاده و یا در موقعیت‌های اضطراری معرفی شده است. در این پایان‌نامه به بررسی استفاده از ایستگاه‌های پایه هوایی در بستر شبکه‌های مبتنی بر اینترنت اشیا در مخابرات سلولی خواهیم پرداخت. هدف از این پایان‌نامه در ابتدا، آشنایی با مفاهیم اولیه در حوزه ایستگاه‌های پایه هوایی و اینترنت اشیا می‌باشد. در قدم بعدی سیستم مدل‌هایی که تاکنون در حوزه تخصیص منابع مطرح شده‌اند، بررسی می‌شوند. سپس سناریویی کاملا جدید، جامع و کامل در زمینه بکارگیری ایستگاه‌های پایه هوایی در بستر اینترنت اشیا، مطرح می‌گردد که جوابگوی این سوال باشد که آیا ایستگاه‌های پایه هوایی می‌توانند چالش‌های موجود در اینترنت اشیا را برطرف سازند. مهمترین دستاورد این پایان‌نامه، ارائه راهکاری جامع به منظور تخصیص منابع رادیویی، تخصیص کاربران به ایستگاه‌های پایه و مکان‌یابی سه‌بعدی ایستگاه‌های پایه هوایی به صورت توامان با هدف کمینه کردن توان کل ارسالی کاربران اینترنت اشیا می‌باشد. همچنین در این سناریو، تعداد ایستگاه‌های پایه هوایی، ارتفاع متوسط ایستگا‌ه‌های پایه هوایی، توان کل ارسالی کاربران و مرتبه مدولاسیون در سه حالت مکان ثابت ایستگاه‌های پایه هوایی، مدل دید مستقیم و مدل تلفیقی با هم مقایسه شده‌اند. با توجه به اینکه در مدل تلفیقی، ایستگاه‌های پایه هوایی می‌توانند در ارتفاعات پایین‌تری نسبت به مدل دید مستقیم قرار گیرند، توان کل ارسالی کاربران، کاهش می‌یابد. بنابراین، مدل تلفیقی، که مدلی کاملا ابتکاری و جدید است نسبت به مدل دید مستقیم برتری دارد. در نهایت، مسائل پیشنهادی که تاکنون انجام نشده‌اند‌، تحت عنوان مسائل باز مطرح می‌شوند.
کلمات کلیدی: ایستگاه پایه هوایی، اینترنت اشیا، تخصیص منابع


25 دی 1396 / تعداد نمایش : 1956